|
|
|
|
De geheimen van de koihunt.
25 oktober 2003.
20.15u, de Jal 747 verlaat de Nederlandse bodem richting Niigata. Op het programma staat een 8-daagse reis doorheen het Niigata-gebergte opzoek naar de geheimen van de koihunting. Niigata 'de natte droom' van elke koiliefhebber wacht op ons en wij willen haar graag beter leren kennen.
Zoals jullie wel weten ligt de bakermat van de koi nu niet direct naast de deur en we hebben dan ook 22u nodig om ter plaatse te geraken.
De reis opzich is al een hele belevenis en zeker Tokyo, bij de opstapplaats van de Shinkansen trein zagen we taferelen van discipline en plichtsbewustheid waarvan wij als Westerlingen dachten dat het niet meer bestond.
Aangekomen in Nagaoka, en gedreven door een knorrende maag duiken we direct een restaurantje in om terug op krachten te komen. Bij het binnenkomen van het restaurantje is er geen twijfel meer mogelijk dat we in koiland zitten want we worden er direct vriendelijk begroet door Peter Waddington en zijn gezelschap.
Nadat onze primaire behoeften zijn voldaan worden de plannen voor de komende week gemaakt. Op het programma voor morgen staat een zeer kort bezoek aan verschillende kwekers om te kijken welke koi er uit de mudponds zijn gehaald. De intervieuw's en diepere gespreken met de kwekers zijn voor de daar opvolgende dagen. Het lijstje met kwekers welke we willen bezoeken bevat namen als Shinoda, Hirasawa, Conias, Aoki, Torazo, Myatora, Igarashi, ... Soms lijkt morgen een eeuwigheid weg.
De meisjes welke de trein schoonmaken. Zulke discipline kunnen wij in het Westen ons niet meer voorstellen. De New Otani Hotel met uitzicht op het Niigata-gebergte.
|
23.30u uitgeput laten wij ons op het bed vallen en al snel dromen we van de avonturen die ons te wachten staan en natuurlijk van koi, koi, koi,....
De New Otani Hotel is trouwens ten zeerste aan te raden en ligt op een half uurtje rijden van de kwekers.
|
Ga naar 26 oktober 2003
|
|
|
