|
|
|
De microscoop.
Het gebruik van de microscoop in de koihobby.
 Iedere koiliefhebber zal in de loop van zijn koihobby overgaan tot de aankoop van een microscoop om parasitaire ziekten op te sporen. Het zelf kunnen opsporen van parasieten op een huidafstrijkje zorgt ervoor de je de koi een stresserende autorit kan besparen. De koi heeft het op dat moment al moeilijk genoeg en hoeft niet meer gestresseerd te worden dan absoluut noodzakelijk is. Om een juiste diagnose te kunnen stellen dien je wel vlot overweg te kunnen met een microscoop.
De onderdelen en werking van een microscoop.
Er zijn twee groepen van microscopen, de binoculaire en de mono-oculaire microscoop.
Een binoculaire microscoop heeft twee oculairen zodat je met uw twee ogen kunt kijken naar het preparaat(een huidafstrijkje van de koi).
Een mono-oculaire microscoop heeft 1 oculair waardoor je maar met één oog kunt kijken naar het preparaat.
Het verschil tussen de twee is buiten de prijs, dat een mono-oculaire microscoop sneller vermoeide ogen geeft dan een binoculaire microscoop.
Uit welke onderdelen bestaat een microscoop ?
Het te onderzoeken preparaat op een glasplaatje.
De lichtbron (electrisch of met een spiegeltje).
Een condensor waarmee je de lichtbron kan regelen (niet noodzakelijk voor een koihobbyist).
Het objectief met of zonder revolverkop waarin 1 tot 4 objectieven kunnen steken (voor de koihobbyist is een vergroting van 50 tot 600x voldoende).
De tubus is de buis die naar het oculair gaat en kan net zoals het oculair uit één of twee tubus(sen) bestaan al naargelang je één of twee oculairen gebruikt. Het oculair kan ook een vergroting van 5x of 10x hebben, naargelang het model. Deze zijn ook verwisselbaar voor andere vergrotingen maar dit is minder gebruikelijk.
De tafel, wij raden een kruistafel aan welke geregeld kan worden van links naar rechts en van onder naar boven. Op de tafel zitten het best ook klemmen om het objectplaatje in vast te zetten.
De grote instelschroef is voor de grofafstelling, dat de afstand tussen preparaat en objectief aanpast in grote stappen. Je laat het object zo kort mogelijk bij het preparaat komen met deze instelschroef.
De kleine instelschroef voor de fijnafstelling, dat de afstand tussen preparaat en objectief aanpast in kleine stappen en verder de definitieve scherpstelling regelt, na instelling met de grote instelschroef.
|
binoculaire microscoop.
mono-oculaire microscoop.
|
Het nemen van een afstrijkje.
Als u de vis gevangen heeft en u wil een afstrijkje maken, zorg er dan voor dat de vis geen rare bewegingen maakt. Laat eventueel een tweede persoon de vis vasthouden. Sommige verkiezen om de vis te verdoven voor het nemen van een afstrijkje. Persoonlijk ben ik daar geen voorstander van.
Voor het maken van een huidafstrijkje heeft u een spatel of een bot mesje nodig(ervaren hobbyisten kunnen hiervoor ook rechtstreeks het dekglaasje gebruiken), zet het mesje schuin op de schubben en strijk het onder een lichte druk met de schubben mee(dus van voor naar achter).
De besten plekken om een huid afstrijkje te nemen, is achter de kieuwen; aan de rugvin; op de staartvin en eventueel tussen de borstvinnen.
Nadat we met het mesje over de huid zijn gegaan hebben we wat slijm op het mesje zitten. We nemen een glaasje waar het slijm op moet, we bevochtigen dit eventueel eerst met een druppeltje water, daarna strijken we het slijm van het mesje op het glaasje af, en vervolgens kunnen we hier een dekglaasje overheen leggen zodat we het onder de microscoop kunnen onderzoeken.
|
|
Enkele afstrijkjes bekijken.
Ga naar ziekten.
|
|
|
